ΟΤΑΝ ΤΑ ΑΛΟΓΑ ΓΗΤΕΥΟΥΝ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ

«Για τη Χριστίνα, η Ντόλι είναι το φιλαράκι της»... Η Τόμι, μητέρα της Χριστίνας, γνώρισε, όπως λέει στο «Εθνος», πριν από τρία χρόνια τη θεραπευτική ιππασία και την κέρδισε από την πρώτη στιγμή. Η 10χρονη κόρη της πάσχει από σπαστική τετραπληγία. «Είναι ένας άνθρωπος εγκλωβισμένος σε ένα σώμα που δεν μπορεί να ορίσει.

«Για τη Χριστίνα, η Ντόλι είναι το φιλαράκι της», λέει η μητέρα για την κόρη της που ακολουθεί τη μέθοδο της θεραπευτικής ιππασίας εδώ και τρία χρόνια

Αλλά είναι ένας άνθρωπος σαν όλους εμάς». Πάνω στο άλογο, την Ντόλι, η Χριστίνα είναι ευτυχισμένη, θα πει η μητέρα της. Οι δυο τους έχουν εξοικειωθεί πια και συναντιούνται δύο φορές την εβδομάδα. «Η Ντόλι είναι ένα πολύ καλό και υπάκουο αλογάκι, ήσυχο, έχει φαρδιά κοιλίτσα κι αυτό βοηθάει τη Χριστίνα με τα πόδια της», εξηγεί η κ. Μουτάφη.

Η θεραπευτική ιππασία και η ιπποθεραπεία για παιδιά κι ενηλίκους με αναπηρία είναι μια σχετικά καινούργια μέθοδος που χρησιμοποιεί την κίνηση του αλόγου, αλλά και τη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στον ασθενή και το άλογο για να βελτιώσει τις γνωστικές και αντιληπτικές ικανότητες ανθρώπων με νευρολογικές, κινητικές και αναπτυξιακές διαταραχές (π.χ. εγκεφαλική παράλυση, μυοπάθειες, αυτισμός, σύνδρομο Down, σκλήρυνση κατά πλάκας κ.ά.). «Η θεραπευτική ιππασία είναι η εφαρμογή ιππασίας σε άτομα με αναπηρία με βασικό σκοπό την αποκατάσταση, κινητική, κοινωνική κ.λπ. του ασθενούς, και τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής τους. Η ιπποθεραπεία είναι το πιο εξειδικευμένο κομμάτι και συνιστά τη μεταφορά μίας θεραπευτικής συνεδρίας από την αίθουσα στον ιππικό στίβο, όπου χρησιμοποιείται ως βασικό θεραπευτικό μέσο το άλογο», εξηγεί ο Νίκος Πολύζος, προϊστάμενος της Επιστημονικής Εταιρείας Θεραπευτικής Ιππασίας. Ο ίδιος ασχολείται 12 χρόνια με τη θεραπευτική ιππασία. «Η τρισδιάστατη κίνηση που πραγματοποιεί η λεκάνη του αλόγου μιμείται το πρότυπο κίνησης της ανθρώπινης λεκάνης κατά τη βάδιση, παρέχοντας έντονη διέγερση και συνεχή ανατροφοδότηση στο σώμα του αναβάτη, η οποία τον βοηθά να βελτιώσει τον μυϊκό του συντονισμό, την ισορροπία του, τον έλεγχο του σώματός του, να αυξήσει την κινητικότητα της λεκάνης του, ενώ παράλληλα μεταδίδει στον εγκέφαλο του αναβάτη ένα πρότυπο κίνησης παρόμοιο με το πρότυπο της ανθρώπινης βάδισης. Βοηθά με αυτόν τον τρόπο τον ασθενή να βελτιώσει τα κινητικά του ελλείμματα και να αυξήσει την ποιότητα της ζωής του».

Η επαφή με το άλογο, θα πει ο κ. Πολύζος, αυξάνει τη συγκέντρωση και την προσοχή, βελτιώνει τις γνωστικές και τις αντιληπτικές ικανότητες, αυξάνει την αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμηση, γι' αυτό και βοηθά ανθρώπους με νοητικά προβλήματα. «Το μυστικό είναι να δημιουργηθεί μια σχέση μεταξύ παιδιού και αλόγου που θα αποτελέσει κίνητρο για το παιδί, ώστε να αυξήσει την προσοχή του στη δραστηριότητα και να μάθει πιο εύκολα και γρήγορα πράγματα που έχουν σχέση με την αντίληψη του σώματός του αλλά και του χώρου γύρω του», τονίζουν οι ειδικοί. Η σχέση αυτή, εξηγεί ο κ. Πολύζος, δημιουργεί ένα κίνητρο για τα παιδιά, ώστε να αντιμετωπίσουν τις θεραπευτικές συνεδρίες σαν παιχνίδι και διασκέδαση. «Με αυτόν τον τρόπο το άλογο χρησιμοποιείται ως μέσον για μάθηση και η σχέση που δημιουργείται μεταξύ παιδιού και αλόγου μάς δίνει τη δυνατότητα να βελτιώσουμε τις αντιληπτικές και γνωστικές ικανότητες του παιδιού, αλλά και τη διάθεσή του για επικοινωνία και κοινωνικότητα. Πάνω στο άλογο μας δίνεται η ευκαιρία να δουλέψουμε σε ένα δομημένο πλαίσιο που βοηθά το παιδί να οριοθετηθεί, να αυξήσει τη συγκέντρωση και την προσοχή του και να οργανωθεί καλύτερα. Τα άλογα ανέκαθεν κεντρίζουν το ενδιαφέρον των παιδιών».

Η θεραπευτική προσέγγιση που έχουν αναπτύξει οι Ελληνες ειδικοί στη θεραπευτική ιππασία στηρίζεται στην ικανότητα του εγκεφάλου να αλλάζει και να τροποποιεί τη δομή του

Ο πρόεδρος του Πανελλήνιου Συλλόγου Φυσικοθεραπευτών Γιώργος Μπάκας μιλά για μία θεραπευτική πράξη που έχει κερδίσει πολύ έδαφος στο εξωτερικό και κατακτά και στην Ελλάδα ζωτικό χώρο. Εφιστά, όμως, την προσοχή των ενδιαφερομένων, καθώς, όπως λέει, «είναι πολύ σημαντικό το βοηθητικό προσωπικό να αποτελείται αποκλειστικά και μόνο από εξειδικευμένους φυσικοθεραπευτές και άλλους επαγγελματίες υγείας στον τομέα της αποκατάστασης». Ο ίδιος δεσμεύεται πως ο σύλλογος θα διεκδικήσει από το Κεντρικό Συμβούλιο Υγείας να καλύπτεται από τον ΕΟΠΥΥ η θεραπευτική ιππασία, ως πράξη αρμοδιότητας φυσικοθεραπευτή, για να μην αιμορραγούν οικονομικά οι γονείς.

ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ
Γνωστά από την αρχαιότη-τα τα οφέλη της ιππασίας

Η εισαγωγή του αλόγου στη θεραπεία δεν είναι μια σύγχρονη ανακάλυψη. Από την αρχαιότητα είχαν εκτιμηθεί τα ευεργετικά αποτελέσματα της ιππασίας στη βελτίωση της υγείας του ανθρώπου. Η χρήση του αλόγου ως θεραπευτικού μέσου είχε διατυπωθεί στο βιβλίο του Ξενοφώντα, «Περί Ιππικής» και στο βιβλίο του Ιπποκράτη, «Φυσική Ασκηση».

Εχει, επίσης, περιγραφεί πως ο Ασκληπιός έδωσε τα άλογα στην ανθρωπότητα για να ανακουφίσουν αυτούς «που υποφέρουν από τραύματα, πληγές και ασθένειες». Από ιατρικά δοκίμια του 17ου και 18ου αιώνα, είναι εμφανές ότι κάποιοι γιατροί της εποχής παρουσίαζαν την ιππασία ως μια πολύ ευεργετική άσκηση για το ανθρώπινο σώμα.

Η σημερινή, ευρέως διαδεδομένη χρήση της θεραπευτικής ιππασίας, σε άτομα με νευρολογικά προβλήματα πιστεύεται ότι οφείλεται στη Liz Hartel, η οποία έπασχε από πολιομυελίτιδα, όταν κέρδισε το ασημένιο μετάλλιο στην ιππική δεξιοτεχνία στους Ολυμπιακούς αγώνες στο Ελσίνκι, το 1952. Από τότε και μετά, η θεραπευτική ιππασία διαδόθηκε σε πολλά μέρη του κόσμου και έγινε η αιτία της δημιουργίας πολλών οργανισμών και συλλόγων.

H σύγχρονη ερευνητική βιβλιογραφία ξεκινάει στα τέλη της δεκαετίας του 1960, με τον δάσκαλο της ειδικής αγωγής Antoine Kroger να γράφει ένα πρωτοποριακό για την εποχή του άρθρο με τίτλο «Εκπαιδεύοντας με άλογα». Ακολούθησαν πολλές επιστημονικές μελέτες που διενεργήθηκαν σε άτομα με νευρολογικές και αναπτυξιακές διαταραχές με ενθαρρυντικά αποτελέσματα.

ΕΙΔΙΚΟΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Ανέπτυξαν μέθοδο θεραπείας που έφτασε και να εξάγεται

Μια δική τους θεραπευτική προσέγγιση έχουν αναπτύξει οι άνθρωποι της Επιστημονικής Εταιρείας Θεραπευτικής Ιππασίας, την οποία ακολουθούν θεραπευτές ανά την Ελλάδα, ενώ έχει ήδη αρχίσει η εκπαίδευση και θεραπευτών από άλλες χώρες της Ευρώπης. «Είναι επιτυχία, καθώς εξάγουμε τεχνογνωσία», εκτιμά ο κ. Πολύζος, διευκρινίζοντας πως η προσέγγιση ονομάζεται Hippo Kinesio-Educational Rehabilitation (HiKER) και στηρίζεται στη νευροπλαστικότητα του εγκεφάλου, την ικανότητά του δηλαδή να αλλάζει ή να τροποποιεί τη δομή και τη λειτουργία του.

«Ενας από τους σημαντικότερους παράγοντες που συμβάλλει στη νευροπλαστικοτητα είναι το εμπλουτισμένο σε ερεθίσματα περιβάλλον. Ο χώρος όπου πραγματοποιούνται οι θεραπευτικές συνεδρίες παρέχει όλες τις προϋποθέσεις έτσι ώστε να τεθεί σε λειτουργία η διαδικασία της νευροπλαστικότητας. Η διέγερση ενισχύεται από δύο σημαντικούς παράγοντες, το κίνητρο, που παρέχεται μέσω της σχέσης που αναπτύσσεται μεταξύ ασθενούς και αλόγου, αλλά και την επανάληψη του ερεθίσματος», σημειώνει ο κ. Πολύζος. Η Τόμι, πάντως, η μητέρα της Χριστίνας, είναι πεπεισμένη, όπως λέει, πως η θεραπευτική ιππασία βοηθάει την κόρη της. Η μικρή κινείται με αναπηρικό αμαξίδιο, δεν μπορεί να ελέγξει τα άκρα της, να στηρίξει το κεφάλι της, ούτε να πιάσει αντικείμενα. Νοητικά καταλαβαίνει τα πάντα, λέει η κ. Μουτάφη.

«Επικοινωνούμε άνετα, παρόλο που λέει μόνο μερικές κουβέντες, κι αυτές ύστερα από πολλή λογοθεραπεία. Επικοινωνεί με τον δικό της τρόπο. Και είναι πιο καλός κριτής χαρακτήρων από εμάς. Εχει εξαιρετική συναισθηματική ευφυΐα. Είναι πολύ έξυπνη. Μόνο που δεν μπορεί να το εκφράσει σε αγνώστους».

ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΩΣΚΟΛΟΣ

πηγή:

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=64169653

Κοινοποίηση σελίδας